Çok sıcak bir günde, yol kenarında dinlenirken, bir köylünün doğum yapmakta zorlanan zevcesi için dua ediyor.
Doğum kolay oluyor.
Bunun üzerine köylü, kendisine bugün "yeşil çay" diye bildiğimiz çay ikram ediyor.
Hoca Yesevi, o zamana kadar hiç görmediği çayı içince, rahatlıyor ve harareti gidiyor.
Elini açıp dua ediyor:
"Ya Rabbi, bu içeceğe revaç ver. Bizi sevenler içsin, faidelensinler."
Çayın Türkistan'da, bilhassa tasavvuf erbabı arasındaki rağbetini bu duaya bağlarlar.
Dervişleri uyanık ve zihni açık tuttuğu için, Evliya Çorbası diye de anılır.
'Çay içelim çay içelim
Nefsü hevadan geçelim'
diye dönen ilahiler bile vardır.
Ehl-i dil,
"Çay, Hazreti Peygamber zamanında olsaydı, Allah bilir ya, sünnet olurdu. Zira sohbete sebeptir" demişler.
"Sohbet-i erbâb-ı dil bir lahza sensiz olmasın
Hürmetin inkâr eden, dünyada hürmet bulmasın"
beyti de çay için söylenmiştir.
Çaya çay demek için de, demlenmesinden içilmesine kadar şartlarına riayet edilmelidir.
"Çay kadehte dide-efrûz olmalı
Lebrengü lebrîzü lebsûz olmalı."
Şu hâlde çay küçük ve şeffaf bardakta göz doldurmalıdır; dudak renginde, dudağına kadar dolu ve dudak yakıcı olmalıdır.
Yarısına kadar konmuş çay bardağını görüp, kahveci çırağına
'Bu ne oğlum?' diye sorup da, 'dudak payı' cevabını alan müşterinin,
Yavrum bende deveye benzer bir hâl var mı? Benimkini kulaklarına kadar doldur' dediği meşhurdur.
Çayın haddi yoktur.
1 çay beyhûde,
2 çay faide,
3 çay kaide,
iç 4’ü at derdi,
madem çıktın 5’e,
sürgit 15’e”.
"Sohbet-i erbâb-ı dil bir lafza sensiz olmasın.
Hürmetin inkar eden, dünyada hürmet bulmasın."
Bu beyit de çay için söylenmiştir.
İnsan çaya benzer; sıcak suyun içinde demlenene kadar gerçek rengini bilemezsiniz.
Çayı közde, sevgiyi gözde, tebessümü yüzde, adamlığı özde, mutluluğu azda arayın.
Yalnızların yarenidir çay.
Geleydin bir çay içimi; sen çay dökerdin, ben de içimi…
Çay henüz her şey bitmedi demektir…
Bir çay içecek dostu olanlara selam olsun.
ÇAYINIZ DEMLİ, SOHBETİNİZ MUHABBETLİ OLSUN.
(Alıntıdır)
Social Plugin